APOL1 Warianty ryzyka, wyscig i progresja przewleklej choroby nerek AD 10

Wcześniej stwierdziliśmy związek pomiędzy zwiększoną stopą spadku eGFR a obecnością wariantów wysokiego ryzyka APOL1 w stosunkowo krótkim okresie czasu w badaniu AASK16, ale ostatnie analizy wykazały, że trajektoria eGFR w okresie 10 lat w AASK jest wysoce zmienny.35 W tym badaniu, teraz dostarczamy bezpośrednie dowody od AASK i badania CRIC, że warianty wysokiego ryzyka APOL1 są związane ze zwiększonym postępem choroby w długim okresie. W AASK nie było znaczącej interakcji między APOL1 a interwencjami próbnymi. Obecnie możliwości terapeutyczne opóźniające progresję choroby są ograniczone. Zastosowanie inhibitorów ACE spowolniło progresję AASK, 28 ale nawet gdy pacjenci otrzymywali zalecaną terapię, większość miała progresję choroby w ciągu 10 lat36. Brak istotnej interakcji między APOL1 i leczeniem inhibitorem ACE sugeruje, że pacjenci w grupie wysokiego ryzyka APOL1 nadal korzystają z tej klasy leków. Chociaż niektóre trad ycyjne czynniki ryzyka progresji, takie jak białkomocz wciąż mają zastosowanie do pacjentów z grupy wysokiego ryzyka APOL1, istnieją wyraźnie inne czynniki ryzyka, które wpływają na tę grupę, ponieważ około 40% pacjentów w grupie wysokiego ryzyka APOL1 mają postęp do złożonego wyniku nerek.
Ważnym odkryciem z badania CRIC jest silne powiązanie pomiędzy wariantami wysokiego ryzyka APOL1 a progresją przewlekłej choroby nerek u pacjentów z cukrzycą. Chociaż warianty genetyczne w regionie chromosomu 22 były związane z różnymi chorobami nerek14-19,37 u czarnych pacjentów, badania obejmujące pacjentów z cukrzycą i chorobą nerek były niekonsekwentne.21,22 Początkowe badania koncentrowały się na wariantach MHY9 zamiast APOL1, żadne z nich nie było podłużne.14,38-40 Jedno z badań nie wykazało związku między APOL1 a przewlekłą chorobą nerek u pacjentów z cukrzycą; jednak moc statystyczna tego badania była niska. Niedawno przeprowadz one badanie41 wykazało związek między wariantami wysokiego ryzyka APOL1 i zarówno przypadkową przewlekłą chorobą nerek, jak i schyłkową niewydolnością nerek w niezwiązanych analizach obejmujących pacjentów zi bez cukrzycy i dostarczających sugestii dowody na podobny związek między chorymi na cukrzycę. Tempo spadku eGFR nie zostało, według naszej wiedzy, odnotowane wcześniej wśród chorych na cukrzycę.
Nasze studia mają ograniczenia. Dokładna przyczyna przewlekłej choroby nerek nie została ustalona w żadnym z badań. W AASK wielkość próby była stosunkowo niewielka dla analiz interakcji. Ponadto, nie wszyscy pacjenci z AASK dostarczyli próbki DNA lub z powodzeniem dokonali genotypowania, co zwiększyło prawdopodobieństwo błędu [hasła pokrewne: pląsawica huntingtona objawy, nowotwór płaskonabłonkowy, laserowe usuwanie znamion poznań ]